ÇELTİK TARİHÇESİ

Çeltik ilçesinin kuruluşu 11. ve 12. yüzyıla kadar uzanmaktadır. İbrahim Hakkı Konyalı'nın "Konya Tarihi" adlı eserine göre Çeltik'in geçmişi Karaman Eyaletine bağlı Akça şehrine dayanmaktadır.  Çeltik yakınlarındaki İba’nın kuyusu denilen yerde kurulan Akça şehri 1902'de ilçe kimliği kazanmış, ancak bataklığı ve sivrisinek çokluğu sebebiyle ilçe sıfatıyla önce Hatırlı’ya verilmiş, daha sonra da Cihanbeyli'ye aktarılmıştır.

Çeltik, 1958 yılına kadar köy,1958 yılında bucak, 1968 yılında kasaba statüsü kazanmıştır, 9 Mayıs 1990 tarih ve 3644 sayılı "130 ilçe Kurulması Hakkında Kanun" ile İlçe olmuştur. 2012 yılında çıkarılan ve 2014 yerel seçimleriyle birlikte yürürlüğe giren 6360 sayılı Kanun ile büyükşehir belediyesinin sınırları il mülkî sınırlarına genişletilmiştir. Böylece Çeltik, Konya Büyükşehir Belediyesi hizmet kapsamına girmiştir.

İlçe’ye bağlı 14 mahalle bulunmaktadır. Bunlar; Adakasım, Bahçe Saray, Bahçelievler, Doğanyurt, Fatih, Gökpınar, Honamlı, İshakuşağı, Karşıyaka, Kaşören, Küçükhasan, Selçuk, Torunlar, Yukarı Aliçomak’dır.

Çeltik jeopolitik olarak Konya'nın kuzey batısında yer alır. Doğuda Polatlı, batıda Emirdağ, güneyde Yunak, kuzeyde ise Sivrihisar ile çevrilidir.

Çeltik adı; bu bölgede pirinç yetiştiriciliği yapıldığı için verilmiştir. Zamanla sulak alanların azalması ve pirinç tarlalarındaki sivrisineklerin sıtma hastalığına neden olması yüzünden üretimi bitmiştir

850m rakımlı olan Çeltik’in yüzölçümü, 637 km², nüfusu, 1007’dir. Bu nüfus, 5.104 erkek ve 4.967 kadından oluşmaktadır. Yüzde olarak ise %50.68, erkek, %49,32 kadındır. Nüfusun 2018 yılında artış hızı %5.25’tir. Çeltik yurt içine ve yurt dışına göç vermiştir

Tarım ve hayvancılık ilçenin ana geçim kaynağıdır. Bozkır’ın bu verimli ovalarında buğday üretimi ilk sırada yer almaktadır. Alternatif tarım ürünleri olarak da şeker pancar, ayçiçeği, haşhaş, kanola, mısır yetiştirilmektedir. Organik sebze yetiştiriciliği yapılmaktadır. Üretilen bu ürünler halk pazarında satılmaktadır. Yaylalarda ve meralarda küçük baş hayvan yetiştiriciliği yaygındır.

Yaz aylarında gurbetten gelen Çeltikliler adına “Gurbetçi Festivali” yapılmaktadır. 2020 yılında üçüncüsü düzenlenecektir. Bu festival bir gün sürmektedir. Festivalde yöresel ürünler tanıtılmakta, yerel ve ulusal sanatçılar konser vermekte, halk oyunları gösterileri yapılmaktadır.

İlçeye ilk yerleşenler

Alişan Beyler             : Köktenler (Harput’tan gelme)

Kadir Beyler              : Çakırlar (Harput’tan gelme)

Hüseyin Beyler          : Sevinçler (Harput’tan gelme)

Malazlı Oğulları         : Şişman, Akıncı, Önder (Malazgirt’ten gelme)

Leyli Oğulları            : Baykondu (Niğde’den gelme)

Kahveci Oğulları       : Babayiğit, Tazegül (Maraş’tan gelme)

Tommul Oğulları       : Avşar, Selvili, Biricik (Malatya’dan gelme)

Zuhaller                     : (Yozgat’tan gelme)

Molla Süleymanlar    : Ergül, Selvili, Biricik (Malatya’dan gelme)

Reyhan Oğulları        : Mercanlar (Hatay'dan gelme)

İlçe 1957-1968 yılları arasında Karadeniz, Emirdağ ve Doğanhisar’dan da göç almıştır.

Çeltik Merkez Selçuk Camii

Çeltik Merkez Cami’nın yapım tarihi ile ilgili elimizde herhangi bir veri bulunmamaktadır. Caminin kitabesinden H.1231 / M. 1815 tarihinde restore edildiğini öğreniyoruz. Vakıflar Genel Müdürlüğü mülkiyetinde olup Camii olarak kullanılmaktadır. Konya Kültür Varlıklarını Koruma Kurulunun 04.03.1988 gün ve 97 kararıyla tescil edilmiştir. 1815 yılında Mahalli Yöneticiler tarafından restore edilen cami tasarım ve işçilik bakımından yörenin en iyi yapılarından birisidir. Külliye olarak tasarlanmıştır. Cumhuriyetin ilk yıllarında çevresindeki yapılar ve haziresi kaldırılmıştır. Restore edilen yapı düzgün bir taş işçiliğine sahiptir. Kubbeleri kurşunla kaplanmıştır. Plan bir son cemaat mahalli ve çok kubbeli bir harimden meydana gelmektedir. Minare kuzeybatı köşesinde ve harimle irtibatlandırılmıştır. Son cemaat mahalli ortada sivri kemerli sütunla yanlarda duvarlara oturan bir Revağa sahiptir. Ortadaki kemer, yüksek olup yanlarda iki yuvarlak pencere ve ortada üçgen bir alınlığa sahiptir. Örtüsü düz ahşap kirişleme olarak tasarlanmıştır. Harime, çift kanatlı basık kemerli bir kapı ile girilir. Kapı üstte sağır sivri bir kemerle kuşatılmış ve içerisinde kitabeye yer verilmiştir. Harim dört ayakla üç sahna bölünmüştür. Ayaklar birbirine ve yan duvarlara sivri kemerle bağlanılmıştır ve oluşan dokuz bölüm üzerine dokuz kubbe yerleştirilmiştir. Taş Mihrap sadedir. Restorasyon dolayısıyla minber kaldırılmıştır. Aydınlatma, alttan dikdörtgen formülü üstte ise kemerli küçük pencerelerle sağlanmıştır. Kalorifer ilave edilen yapı yeniden ibadete açılmıştır.

Merkez Selçuk Cami Kitabesi

Cihanbeğli Alişan mirzadeler

Halil Beğ hem Ömer Beğ nam merdan

Sevab u ecre aheng eylediler

Mücellende (?) bu iki mirza şan

Edip bu camii tecdid ü tamir

Müceddid eylediler şimdi ümran

Dedi tarihin onun bir musalli

Bu vala cami oldu hoş Bünyan

Fi gurre ramazan sene 1230

Cihanbeyli Alişan Beyin çocukları, Ali Bey ve Ömer Bey adlı yiğitler, sevaba karşılık olarak

bu iki şanlı yiğit, bu camiyi yenileyip onardı. Onun tarihini dedi: “Bir musalli”. Bu Ulu Cami

hoş bina oldu.

1 Ramazan 1230 [7 Ağustos 1815]